Κρουμπάχερ, Κάρλ

(Karl Krumbacher, Κίρναχ, Βαυαρία 1856 – Μόναχο 1909). Γερμανός βυζαντινολόγος και νεοελληνιστής. Υπήρξε θεμελιωτής των βυζαντινών φιλολογικών σπουδών. Είχε εκδηλώσει τα φιλελληνικά του αισθήματα και το ενδιαφέρον του για τη νεότερη Ελλάδα όντας ακόμη μαθητής γυμνασίου. Αργότερα, όταν σπούδαζε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, γνωρίστηκε με τους Έλληνες συμφοιτητές του, Ν. Πολίτη, Χ. Τσούντα, Προβελέγγιο κ.ά. και άρχισε να μελετά συστηματικά τη βυζαντινή και τη νεοελληνική φιλολογία. Την περίοδο που εργάστηκε ως καθηγητής γυμνασίου στο Μόναχο (1880-92) δημοσίευσε αξιόλογες μελέτες για τη νεοελληνική γλώσσα και φιλολογία, ενώ είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να εργαστεί σε διάφορες μοναστηριακές βιβλιοθήκες. Το 1891 δημοσίευσε την Ιστορία της βυζαντινής λογοτεχνίας, κολοσσιαίο έργο όχι μόνο για τον όγκο του αλλά κυρίως για την πληρότητα και την τεκμηρίωσή του. Τον επόμενο χρόνο το πανεπιστήμιο του Μονάχου ίδρυσε προς τιμήν του Κ. ειδική έδρα –την πρώτη στο είδος της– με την επονομασία Μέσης και νεότερης ελληνικής φιλολογίας. Το μνημειώδες έργο του Κ. γνώρισε δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση το 1897 και παραμένει θεμελιώδες στο είδος του (μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Γ. Σωτηριάδη σε τρεις τόμους, 1897-1900). Ως καθηγητής, ο Κ. οργάνωσε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου ένα ειδικό φροντιστήριο βυζαντινολογίας, εξοπλισμένο με άριστη βιβλιοθήκη, στο οποίο μαθήτευσαν όλοι σχεδόν οι βυζαντινολόγοι των τεσσάρων πρώτων δεκαετιών του 20ού αι. Ίδρυσε επίσης το βυζαντινολογικό περιοδικό Byzantinische Zeitschrift (1892).